Geçerken

Yol biter mi
Bitmez
sen yürüsen de bitmez
yürümezsen zaten bitmez

bitmez oğlu bitmez işte

Yürümeyi seçti bizimki

Kış olunca

Karlı tepelerde kara bir boncuk ,

Yaz gelince çiçekli tarlalarda karınca

misali göründü,

Yürüdü ha yürüdü…

Dünya yuvarlak ise

Sonu yoktu yolların

Gitmek yok ise

Geçmek denebilirdi

Bu eyleme

Bilerek varamayacağını,

Bilerek beklenmediğini,

Bilerek aslında gitmediğini…

Geçti…

Dönüp dolaşmaktı onunkisi,

Çemberin içinde.

Maksat çemberin çapını öğrenmek

Nerde başlar nerde biter bu çember

Görmek !

Bir de çemberde sabit duranlar vardı

Onlar sedirlerinden kalkmaz,

Onlar görmek için bakmazlardı,

Önlerinden gelip geçti bizimki

10 kez, bin kez

Kış geçti

Yaz geçti---

Kaç kundura eskitti geçe geçe

Şikayet etse, kime ?

Ağlasa kime ?

Durdu dinlenmek için bizimki

Ve bir soru sordu kendine,

Madem geçe geçe gidilmiyordu

Madem gidilse de varılmıyordu

Onun hakikati

Kelimeleri çatıp cümlecikler yapmaktı belkide..

Anladı,

Ayağı toprağa değsin diye delinmişti kundurası

Saçları bir ağacın köküne karışmak için dağınıktı

Dünya onu çekmişti kendine

Bizimki de

Çekilmişti

seve seve

Başladı geçtiği yerlerden cümleler toplamaya,

Cümlecikleri birleştirip, kasabalar, kentler kurmaya...

Derken rengi değişti,

mavi ve yeşil

sonra biraz toprak kızılı

sonra yaprak sarısı

derken uçarı ve hafif

eridi renkten renge

hiç bitmedi ama

berraklaştı

sonra uçarı ve hafif bir tüy gibi

devam etti yoluna…..